Félix Caballero Wangüemert

Félix Caballero Wangüemert 5/11/25

Aborto

Falemos do aborto sen ambaxes. Ao meu parecer (aínda que o teño por unha evidencia, máis ca por unha opinión), é o maior crime da historia da humanidade; da pasada e da que está por vir. Non o houbo nin o haberá peor. Nin a esclavitude, nin os xenocidios.

Félix Caballero Wangüemert 27/10/25

Leonor

Veñen de entregarse un ano máis os Premios Príncipe de Asturias e observo polos medios de comunicación como a princesa vai gañando cada vez máis protagonismo na cerimonia de entrega, como non podía ser doutra maneira, tendo en conta que os galardóns levan o seu nome e que ela xa é maior de idade. 

Félix Caballero Wangüemert 20/10/25

Serenidade

Tomo un café, como todos os días, nun bar (neste caso, de Lugo), e oio como o camareiro despide un cliente, con quen estivo a falar un anaco, cun “Pouco a pouco”, ao que o paisano lle responde “É o que hai” mentres marcha.

Félix Caballero Wangüemert 13/10/25

El Nobel de Corina

Corina Machado vén de se converter no primeiro venezolano –a primeira muller, ademais– en recibir un Premio Nobel, neste caso o da Paz.

Félix Caballero Wangüemert 8/10/25

Xenocidio

Teño claro que o que está a acontecer en Gaza non é un xenocidio, pero tanto ten: son matanzas, masacres, crimes de guerra ou de lesa humanidade en que están a morrer milleiros de inocentes.

Félix Caballero Wangüemert 29/9/25

Javier Sartorius

Ata hai ben pouco non sabía quen era Javier Sartorius. Soábame o seu apelido, claro. E tamén o segundo, Miláns del Bosch. Supúñao curmán de Isabel Sartorius, quen foi noiva do rei Felipe VI, e sobriño de Nicolás Sartorius, “o aristócrata vermello”, quen estivo no cárcere durante o franquismo por ser militante do Partido Comunista e despois, na Transición, fixo carreira política.

Félix Caballero Wangüemert 23/9/25

Tabernas

Pedra, madeira e viño de barril. Non preciso máis. Para min, iso é sinónimo de tasca, taberna, baiuca (en termos enxebres); no peor dos casos (porque non é exactamente o mesmo), mesón (adaptación do ‘maison’ francés).

Félix Caballero Wangüemert 17/9/25

O tren

O ministro de Transportes, Óscar Puente, vén de declarar que o tren en España vive o mellor momento da súa historia. Evidentemente, non é certo, por non dicir que é mentira. De feito, eu, que son usuario habitual deste medio de locomoción desde hai 35 anos, podo dicir, sen medo a esaxerar nin a me enganar, que o ferrocarril en España vive o seu peor momento desde entón. 

Félix Caballero Wangüemert 10/9/25

Setembro

Volver a empezar, de José Luis Garci (1982), foi o primeiro filme español en gañar o Óscar á mellor película en lingua non inglesa (“á mellor película estranxeira”, diciamos daquela). Antes acadárao El discreto encanto de la burguesía (1972), de Luis Buñuel, pero tratábase dunha producción hispano-italiana-francesa.

Félix Caballero Wangüemert 3/9/25

Inmigrantes

Hoxe vou falar de inmigración, pero –chámenme lacazán, se quixeren– non vou ser eu quen escriba realmente este artigo. Vou dar a voz ao cardeal Robert W. McElroy, arcebispo de Washington. 

Félix Caballero Wangüemert 26/8/25

Pasatempos

Na miña infancia, nos anos setenta do século pasado, o verán era sinónimo de crucigramas na piscina. Vendíanse coma rosquillas, nos quioscos de prensa que proliferaban, aqueles vellos cadernos de pasatempos nos que o crucigrama era o rei, mais nos que había sitio tamén para o xeroglífico, a sopa de letras e o xogo das sete diferenzas, entre outros.

Félix Caballero Wangüemert 19/8/25

Nenos

Leo nun diario unha entrevista cun animador de hotel en que di: “Hoxe os nenos non teñen nada que ver [cos de onte]. Non se entreteñen con nada, van por diante da súa idade… 

Félix Caballero Wangüemert 13/8/25

Noivos

Leo nun xornal dixital de Madrid un artigo de José María Contreras Luzón en que dá un feixe de consellos ben interesantes sobre o noivado. “Un noviado está para coñecerse, e se as cousas non marchan, para romperse”, di, (...)

Félix Caballero Wangüemert 5/8/25

Optimismo

Foi Woody Allen quen dixo que “o home se divide en corpo e mente, pero o corpo se divirte máis”. Unha frase máis enxeñosa ca verdadeira, porque son moitas as cousas coas que a mente goza: a poesía, a música, a contemplación, a lectura, o estudo, o reto intelectual… 

Félix Caballero Wangüemert 29/7/25

Medo

“Mejor vivir sin miedo”, cantaba Rosana no seu primeiro disco, Lunas rotas (1996), no tema titulado precisamente “Sin miedo”. Unha canción, por certo, en que atopamos un dos versos máis bonitos do pop español: “Si quieres las estrellas, vuelco el cielo”. 

Félix Caballero Wangüemert 22/7/25

Treixadura

A Denominación de Orixe Ribeiro leva uns anos tentando promocionar a ecuación Ribeiro = Treixadura, de maneira que o consumidor interiorice esa identidade e pida nos bares un treixadura no canto dun ribeiro, como pide un albariño en vez dun rías baixas ou un godello en troques dun ribeira sacra, un valdeorras ou un monterrei.

Félix Caballero Wangüemert 16/7/25

Vinte anos de amor

Leo na prensa que o cantante uruguaio Jorge Drexler e a tamén cantante e actriz madrileña Leonor Watling acaban de cumprir vinte anos como parella feliz, e celebrárono intercambiando nas redes sociais senllos post nos que reflicten o seu amor. 

Félix Caballero Wangüemert 8/7/25

O milagre da vida

Nunha cidade coma Vigo estamos afeitos a convivir coas gaivotas, as pombas e, en menor medida, os gorrións. Digo “en menor medida” simplemente porque cada vez hai menos e, en calquera caso, son máis discretos ca esoutras aves. Por iso son tamén os meus preferidos.

Félix Caballero Wangüemert 2/7/25

Comer

Fun esta tarde ao hospital Álvaro Cunqueiro de Vigo para visitar unha amiga aí ingresada e nunha parede, preto da cafetaría, vin unha cita impresionada do famoso escritor que me chamou a atención: “Todos os homes nútrense, pero só uns poucos saben comer”. 

Félix Caballero Wangüemert 24/6/25

Pedir perdón

Leo no último número da revista XL Semanal a carta dun lector en que lamenta que perdésemos o costume de pedir perdón e salienta o eficaz que resulta para relaxar os ánimos e suavizar tensións, ilustrándoo cunha anécdota persoal que viviu tras golpear sen querer un coche estacionado cando tentaba saír co seu: “Al final, el señor se tranquilizó, lo entendió y me fui tan pancho. Con esto uno se da cuenta de lo fácil que es disculparse y qué extraño le resulta a la gente escucharlo: una disculpa sincera o una excusa honesta”.