viernes. 19.04.2024
La opinión de
Joan Ribot

Joan Ribot

Joan Ribot Margarit naceu en Sabadell en 1958. Vive en Galicia dende 1981. É Licenciado en Dereito pola Universidade Central de Barcelona e Master en Emigración e inmigración, aspectos xurídico-económicos e procesos de integración socio-laboral pola Universidade de Vigo. Forma parte do Corpo Técnico da Seguridade Social e do Corpo Superior da Administración Xeral da Comunidade Autónoma de Galicia; e colaborou en “El Correo Gallego” durante máis de vinte anos, escribindo numerosos artigos.

Flujos migratorios

No seminario que a Conferencia de Rexións Periféricas e Marítimas de Europa organizou o 5 de marzo en Valencia, púxose de manifesto que as rexións son un elemento crave na xestión da crise migratoria, sobre todo cando chegan inmigrantes en situación irregular.

Xesús abstracto

Na Semana santa de 2023, nunha das súas intervencións, o Papa Francisco dixo que Xesús non é abstracto. Como non o foron María, nin María Magdalena, nin Xoán.

Pobreza infantil

Segundo o informe publicado por UNICEF en decembro pasado, entre 2014 e 2021 a pobreza infantil aumentou nalgúns dos países máis ricos; e aínda que en España mantense estable cunha taxa do 28%, é o segundo o país coa taxa máis alta da Unión Europea -a maior é a de Romanía-.

Mare nostrum

En alta mar cada ano morren miles de persoas, cuxas vidas parece que non importen demasiado. Sobre todo no Mediterráneo, que na época romana era coñecido como Mare nostrum (mar noso); e ante esta traxedia determinados Gobernos, de maneira inexplicable, tentan frear o labor de quen pon en risco a súa vida para salvalas, sementando dúbidas sobre o que fan.

Mente, cerebro e felicidade

No seu libro “A arte da felicidade” o médico, teólogo e antropólogo Alfred Sonnenfeld, que no 2023 deu unha conferencia no Colexio Peleteiro de Santiago, fala sobre a interconexión existente entre os nosos xenes e o noso cerebro. Cando unha persoa sabe ilusionarse e ver as cousas en positivo, no seu cerebro medran sustancias neuroplásticas que actúan como o abono na terra.

Economía mergullada

Segundo un informe da OCDE, seis de cada 10 traballadores están á marxe da legalidade no mundo; estándoo ata nove de cada dez nos países con ingresos máis baixos.

O home do puro

A primeira vez que vin ao home do puro pola beirarrúa de enfronte non me decatei de que levaba un puro na boca, crendo que este era o seu nariz. De ternos cruzado pola mesma beirarrúa, como sucedeu uns días máis tarde, a cousa tiña sido distinta, pois aí -na curta distancia- nariz e puro xa se podían distinguir perfectamente.

Benqueridos Reis

Xa queda pouco para que cheguen os Reis Magos. Todos os cinco de xaneiro, millóns de nenos, nenas e adultos entramos nun estado de vibración único e indescritible. Que van traernos esta vez? Van traernos todo o que desexamos ou as nosas ilusións quedarán en nada?

A estrela de Belén

A estrela de Belén, dentro de pouco, volverá a iluminar o mundo unha vez máis, facéndonos chegar o que transmitiu á primeira vez: que Aquel a quen anunciaba portaba amor, paz e outra forma posible de vivir.

Emprego digno

Na última xornada que Cáritas Diocesana de Santiago organizou sobre o emprego, despois de darse algunhas claves sobre a situación actual, traballáronse varios casos prácticos.

Cambio climático e solidariedade

Hoxe podemos verificar que nos últimos cincuenta anos a temperatura aumentou cunha velocidade inédita, sen precedentes nos últimos dous mil anos. Neste período a tendencia foi dun quecemento de 0,15 graos centígrados por década, o dobre do ocorrido nos últimos 150 anos. Desde 1850 a temperatura global aumentou 1,1 graos centígrados, fenómeno que se amplifica nas áreas polares. 

Impresionismo (e II)

O sábado pasado, despois de pasear tres horas en modo descanso por Santiago, volvín a recibir todo tipo de imputs do que se coce na rúa e os arredores da cidade; pois cando te pos a andar, aínda que non queiras, oes e ves de todo.

Impresionismo

A maneira de ir pola rúa cando temos presa é totalmente diferente de cando saímos a pasear. Por iso, así como cando imos acelerados non absorbemos case nada do ao redor porque a mente, ensimesmada, non ten espazo para máis; mentres imos en modo descanso multiplícase a nosa capacidade de recibir imputs.    

Eu e as miñas circunstancias

Xavi Argemí, nado en Sabadell no 1995, é neto do pediatra que nos atendeu a min e meus irmáns cando os médicos se deixaban caer polas casas e, ademais de curar, coñecían as aventuras de cada un como calquera amigo da familia.  

Somos aeronautas!

Despois de seis anos de intentar subirnos a un globo, por fin conseguímolo. A primeira, no 2017, quedou en intento porque o día anterior a saír dixéronnos que non nos confirmarían se sería posible ata as seis da mañá do día seguinte, no que nos chamaron dicindo que o voo quedaba cancelado polo vento.

Meu curandeiro

O día que deixei Santiago para trasladarme a Pontevedra, onde vivín cinco aos, miña cabeza fervía. Como irá a cousa? -pensei-, pois seguir traballando en Santiago vivindo tan lonxe pode acabar comigo.

Velocidade no mar

Ademais do Odyssey e diferentes cuestións relacionadas coa historia da navegación, nas últimas xornadas que organizou a Asociación de Enxeñeiros Navais e Oceánicos na Escola Naval de Marín, tamén se falou das galeras.

Vacacións en Kazajistán

Hai quince días acompañei á Estación Intermodal ao meu amigo Vicente, rumbo a Almaty. Chegou alá dous días despois, logo de coller o tren Santiago-Madrid, durmir na casa dun amigo na capital e coller un avión de Turkish Airlines que facía escala en Estambul. Entre as horas do tren (catro) e do avión (doce), polo que lle entendín, pasaría dezaseis horas viaxando; o cal non é pouco.

Pascal

Con motivo do cuarto centenario do seu nacemento, o Papa Francisco escribiu unha carta sobre Blaise Pascal, nado en 1623 en Clermont. Desde neno rastrexou os signos da verdade, en especial no campo das matemáticas, a xeometría, a física e a filosofía. Pero non se detivo aí.

Cultura da queixa

Un día que tomando un café saíu o tema da polarización existente en determinadas cuestións, comezando polas políticas, Vicente comentou que un 20 % das persoas están amargadas. Ao preguntarlle como podía dicir isto con tanta seguridade, contestounos que era un fenómeno moi estudado. Dino os expertos -dixo sen pestanexar-. A máis outro 20 % forma parte das persoas “amargables” porque poden acabar pasando ao primeiro grupo cunha grande facilidade.