Rescatado o Curros Enríquez “máis humano”: A Cidade da Cultura recibe o Epistolario Inédito do Rexurdimento

O Edificio Fontán acolleu a cesión de 32 cartas que o poeta ourensán Curros Enríquez enviou ao seu amigo José Ojea entre 1904 e 1908. Expertos destacan o valor íntimo e afectuoso destas misivas, que revelan a faceta máis persoal e decepcionada do autor antes da súa morte na Habana.

A historia e a literatura galega acaban de enriquecerse cun tesouro documental de incalculable valor. O Edificio Fontán da Cidade da Cultura de Galicia (Santiago de Compostela) acolleu onte a cesión do "Derradeiro Epistolario" de Manuel Curros Enríquez.

Trátase dun conxunto de 32 cartas manuscritas, e fragmentos doutras, que o autor de Aires da miña terra enviou ao seu amigo íntimo José Ojea Otero (boticario, escritor e cofundador da Real Academia Galega) entre xuño de 1904 e xaneiro de 1908, pouco antes do seu falecemento na Habana.

O Curros "Mágoado e Afectuoso"

O profesor Xesús Alonso Montero, gran experto en Curros, destacou na presentación que o verdadeiro valor destas cartas non reside só no seu momento cronolóxico, senón no seu contido. Ao dirixirse a un amigo de plena confianza, o autor mostra o seu lado máis íntimo:

"O carácter dogmático e severo do autor vese atenuado nesta súa relación de profundo afecto para amosarnos o Curros máis humano e afectuoso", explicou Alonso Montero.

A correspondencia, da que só se conservan as misivas enviadas por Curros, tamén documenta a súa relación coa familia de Ojea, especialmente coa súa filla Octavia, quen sería a destinataria da carta na que Galo Salinas describiría o multitudinario enterro do poeta na Coruña en 1908.

Decepcións, Rivais e Soidade

O epistolario revela tamén o lado máis amargo da vida do escritor nos seus últimos anos. Curros amosa moitas decepcións, sendo ás veces "acedo" ou "sarcástico" coas críticas e o "uso e abuso" que, segundo el, facían da súa persoa.

As cartas detallan problemas familiares graves e críticas á xestión do Centro Galego da Habana e á propia creación da Real Academia Galega.

Ademais, a íntima amizade entre os dous correspondentes permite coñecer de primeira man as envexas, rivalidades e simpatías entre os seus coetáneos. Nomes como Emilia Pardo Bazán, Enrique Peinador, Manuel Murguía, Rosalía ou Chané aparecen citados neste Derradeiro Epistolario, no que sobrevoa a soidade do autor nos seus derradeiros días en Cuba.

Cesión ao Patrimonio Histórico de Galicia

No acto de cesión participaron, entre outras autoridades, o conselleiro de Cultura, José López Campos, e o secretario xeral da Lingua, Valentín García Gómez, ademais da doadora, Emilia García Paadín.

López Campos agradeceu a xenerosidade de Delfina García Paadín por ceder estas misivas, recoñecendo "o valor deste epistolario dunha das grandes figuras da literatura e o pensamento galego". O material pasará a formar parte do "legado histórico que temos a responsabilidade de salvagardar desde a Xunta de Galicia" para as próximas xeracións.

Resumen de 2 liñas:

A Cidade da Cultura recibiu o "Derradeiro Epistolario" inédito de Curros Enríquez, 32 cartas íntimas enviadas entre 1904 e 1908 que revelan o lado máis humano, afectuoso e mágoado do poeta antes da súa morte.