“O importante, para min, do libro é dar a coñecer ese ascenso e caída de Andrés Dobarro. Un ascenso meteórico xa que chega a vender centos de miles de copias de discos en 3 anos, manténdose no top en todas partes e pasa logo a un esquecemento brutal”, así resume Fernando Fernández Rego o miolo da súa biografía sobre Andrés Dobarro.
Unha biografía practicamenteoficial xa que non existe outra. “Ogallá houbese outras porque cantas máis visións dunha cousa, mellor. Sempre enriquecen e favorecen o personaxe”.
Se Andrés Dobarro seguise entre nós, Fernández Rego cre que “iría virando cara a canción de autor. As súas últimas cancións e a etapa de Belter son cancións maduras. Así coa etapa Pop inicial sería un artista consolidado. Posiblemente de ampla traxectoria e con gran cantidade de discos publicados. Todo isto se tivese, no seu momento, a oportunidade de manterse, sen ter a caída que tivo”.
“Andrés loita” afirma Fernando. Fai esa gravación, dese disco perdido que paga el do seu diñeiro (segundo a súa viúva, Paula, gastou medio millón de pesetas). E intenta que llo editen, pero non o consegue. Por iso rematan perdéndose esas cancións. Mais o disco estaba completamente gravado...
ÉPOCA DESCOÑECIDA
Fernando Fernández Rego sinala que pouco sabemos –“practicamente non sabemos nada”-do cantante ferrolán entre 1975 e 1986. Sabemos que vive uns anos en México; que volve a principios dos anos 80; sabemos que grava o disco do que se rescatan agora esas 5 cancións e coñecemos a súa etapa de locutor radiofónico na Coruña con Nito Pereira. “Radio Feliz na Coruña é unha das primeiras FMs de Galicia. Andrés conduce un programa que ten éxito. Esta era una faceta descoñecida de Andrés”.
Consta que hai tamén “un último intento de relanzar a súa carreira musical que sae mal tamén. Porque o leva un manager moi nefasto. Non vou dar o nome...Houbo problemas de cartos...Este derradeiro intento de Andrés por volver á música non sae ben tampouco”.
DESCUBRIMENTOS
A biografía de Fernández Rego, segundo el mesmo, fai varios descubrimentos. Por exemplo, rescata unha versión de San Antón en holandés que fixo un artista desa nacionalidade. Esta versión estaba perdida e coñécese grazas á biografía.
O libro recolle tamén manuscritos de cartas persoais de Andrés Dobarro e aspectos importantes sobre composicións.
“Outra cousas importante para min, independentemente da biografía, é que se rescata algún relato curto de Andrés. Non se coñecía esta faceta do ferrolán, que facilitou a súa filla Andrea”.
“O máis positivo é dar a coñecer facultades descoñecidas de Andrés Dobarro. As cancións perdidas do selo Belter, que agora felizmente se rescatan, e que estaban fóra dos tres LPs que saca. A influencia do Gospel, da música americana...Todo isto xa figura no libro antes desta edición actual e ninguén, creo, a analiza antes. Reivindícase a figura de Andrés Dobarro”.
Sintetizando, Fernando Fernández Rego afirma que “o importante é o global. Co libro a xente descubriu un novo Andrés Dobarro”.
Porque, ás veces, a figura de Dobarro estaba dominada “pola lenda negra da súa época escura, o final con ese abandono, o alcohol e demais...Pero, realmente, non se coñecía a súa vida. Agora sabemos moito máis”, explica.
“Sabemos que foi unha persoa que tiña depresións; que o seu pai faleceu sendo el moi novo; tamén morre prematuramente o seu cuñado...todo isto foron golpes moi duros para Andrés...Había moitas pezas do crebacabezas da súa vida que descoñeciamos...”.
O DETONANTE DO LIBRO
“Para min Andrés é algo moi grande. Eu levaba desde o ano 2006/7 recollendo todo tipo de informacións sobre Andrés Dobarro porque tiña a intención de facer un libro del”. Fernando demorábase. “Cando chegas a un personaxe do que queres facer unha biografía, teslle moito respecto e queres estar preparado para facelo ben”.
Ata 2015 non xurdirá o detonante para poñerse a escribir. Foi precisamente o 1 de xaneiro vendo un programa na TVG de Anxo Fernández, ‘O tren que me leva’, cando toma esa determinación. “Díxenme: xa é momento de que conte o que creo que foi a vida de Andrés. A visión que se está a dar del, non é a que sinto eu, non é o que me transmite a súa música e a súa persoa”.
Entón chamou a Andrea Lapique, a filla de Andrés Dobarro, e coa súa colaboración empezou o libro. Fixo moitas entrevistas a grupos e artistas relacionados con Andrés. Los Sprinters, un grupo de acompañamento de Andrés, que foi un dos grupos ye-yé que gravou máis discos, 6 LPs co selo Fontana. Nunha época na que era difícil gravar discos en Galicia. Entrevistou a Alfredo Mella, un dos compoñentes dos Sprinters. Outras entrevistas foron ao cantante Miki, que gravou os seus primeiros discos no mesmo estudio no que gravaba Andrés. Miguel Costas, Xoán Rubiá e outro personaxes da cultura galega, sobre todo músicos desa época.
“Fixen un percorrido por toda a súa vida. Entón empecei a ter unha visión global”, conclúe.
OUTRAS ENTREVISTAS SOBRE ANDRÉS DOBARRO EN DL-G
